In stresss!

Terasa dunia luar begitu asing di jiwa. Terasa batu berat menghempap bahu. Berat! Tapi terpaksa juga dipikul dengan hati yang redha.Terasa diri di belai kepenatan bekerja. Penat! Tapi itu adalah keperluan. Mula merasakan kekesalan kecuaian dan kelalaian diri di masa lampau. *Hanya menangis di dalam hati...

Wahai zurin, jangan di kenang masa lalu. Menangis air mata darah sekali pun dah tak guna. Bukan boleh di putarkan balek masa. Sekarang pandang lah ke depan, cari lah kesenangan yang ingin di cari. Atau dengar lah kata2 ayah mu untuk menyambung pelajaran mu.. *Melepaskan keluhan..

Okayy! Entry tu saja2 je nak buat hot post! Takda apa pon yang di-stress-kan melainkan kerja yang memenatkan.. Baru je tadi melepaskan rindu pada si bf dengan ber-IM di facebook.

Conversation between me and him.

Aku : Hi love!

Si bf : Ni awek dia yg on9 lar. Awak sape?

Aku : Hahaha! yang rambut kinting2 tu ye..

Si bf : Eyhh yg awak nak nganjing ni apsal? Awak sape?

Aku : Hihi! Betol pulak ea? Kebetulan. Pandainya teka.. Saya? Saya saya lar. Tak nampak nama ke? :P

Si bf : Eh I warning u ea jgn kacau bf saya lagi.. Tak maluuuuu!!!

(kejap I kejap saya. memang tak pandai berlakon betol.)

Aku : Tunjuk jari tak? Hahahaha!

Si bf : Yerrr tunjuk jari ni haaa. Middle fingerr.. seee???

Aku : Warning lar.. Apa dia? Bahabii.. Middle finger ea?

Si bf : Yerr so what?

Aku : Mati me kau ar... hahahaha!

Lepas dia offline sebab ada kerja.. okay sekarang dah pukul 12:31 so time to lunchhhh..

Laparrrrr!

okay bubye..

see you soon.....